Kamikaze Günlükleri

İkinci Dünya Savaşı’nın sonuna doğru, Amerika’nın Japonya’yı işgalinin yakın olduğu anlaşıldığında, Japon Koramirali Ōnishi Takijirō; uçakları, planörleri ve denizaltı torpidolarını içeren tokkōtai (Özel Saldırı Gücü) operasyonu fikrini ortaya atar. Sonraki yıllarda ve günümüzde yaygın olarak kullanılan kamikaze sözcüğü, tokkōtai pilotlarını tanımlamak için tercih edilmiştir. Tokkōtai operasyonu, 1944 Ekim’inde başladığında askerî akademilerde eğitim gören tek bir subay dahi pilot olarak sorti yapmaya gönüllü olmaz. Hepsi de bunun ölümle sonuçlanacak anlamsız bir görev olduğunun farkındadır. Bu yüzden dört bin tokkōtai pilotundan yaklaşık üç bini, askere yeni alınmış gençler arasından seçilir. Bin tokkōtai pilotu da, hükümetin askere almak için üniversiteden erken mezun ettiği “öğrenci askerler”dir. Kamikaze Günlükleri, ölüme gideceklerini çok iyi bilen bu öğrenci askerlerin geride bıraktığı yazılarını merkeze almış bir incelemedir. Bununla birlikte, onların günlüklerini ve şiirlerini de içeren özel bir kitaptır.

Tokkōtai operasyonunda ölen öğrenci askerlerin geride bıraktığı yazılar, onların kendileri için yazgıya dönüştürülmüş bir ölümde anlam arama çabalarını görme açısından paha biçilmez bir değer taşır. Japon kültürüne ve tarihine vâkıf olan Emiko Ohnuki-Tierney, hem siyasal iktidarın geleneksel simgeleri nasıl politize ettiğini hem de “öğrenci askerler”in Batı’daki “kamikaze imajı”ndan ne kadar farklı olduklarını yetkin bir biçimde göstermektedir.

Bu kitap, ruhsal saflığı ve idealist bir insanlık ufku peşindeki gayretli arayışları anlamsız savaşlardaki ölümleriyle zamansız bir şekilde sona eren genç erkeklerin ıztırap dolu seslerini duyurur. Onların mektupları, günlükleri ve anıları, insanlıklarına dair birer kanıt olmayı sürdürmektedir. “Kamikaze” sözcüğünün anlamını değiştiren bu kitap, Japon kültürünü tanıtıcı bir öz taşıdığı kadar dünyayı felsefe ve sanatın içinden algılayan zekâların savaşlarda nasıl yok edildiğini göstermesiyle de etkileyicidir.